Nun ce putimme lassa

Colpa mia...
colpa toia... colpa 'e nisciuno,
stu mumento sbagliato č fernuto
e nun me dicere cchiů niente,
riest'accussě senza parlŕ
ca si cchiů bella 'int'a stu viento
cu ll'uocchie 'nfuse 'e na perdente
c'ha perzo 'o core pe' sunnŕ.
Nun ce putimme lassŕ
nun ce putimme lassŕ
c'aspetta ancora tantu tiempo,
nun 'a ferně st'eternitŕ,
quanno staie male e astregne 'e diente
dopp'č cchiů facile a cagnŕ.
Colpa mia...
colpa toia...
colpa 'e nisciuno,
si st'ammore ha sbandato e č caduto
ma nun'o puň lassŕ cca''nterra,
'a gelusia fall'aspettŕ,
si ce ha ferito stu mumento
se po turnŕ cchiů forte 'e primme
si vuň putimme accumenciŕ.
Nun ce putimme lassŕ
nun ce putimme lassŕ
nuie appartenimme a st'immenso,
l'ammore č 'o mare ca ce sta,
si nun ce stess'o cielo e 'a terra
'a vita nun tenesse etŕ.
Nun ce putimme lassŕ
nun ce putimme lassŕ
nuie simme troppo 'e nuie sule,
che n'aggia fŕ 'sta libertŕ,
io dopp'a te veco a te sola
io song 'e prete e tu 'a cittŕ.